Przejdź do treści

Szkoły Wyższe we Wrocławiu (1945-2005)

Autor: Ryszard Czoch (Politechnika Wrocławska - Instytut Historii Architektury, Sztuki i Techniki)

Wydanie I
ISBN-10: 83-921013-4-0
ISBN-13: 978-83-921013-4-5

Wrocław 2007

Format publikacji: PDF
Ilość stron: 63

Dostępna w Bibliotece Cyfrowej Uniwersytetu Wrocławskiego
https://www.bibliotekacyfrowa.pl/dlibra/publication/8289

Wstęp

Szkoły Wyższe we Wrocławiu (od roku 1945 do 2005)

Uczelnie Wrocławia pierwszych lat powojennych były odtworzeniem lwowskich uczelni: Uniwersytetu Jana Kazimierza, Politechniki, Akademii Medycyny Weterynaryjnej i Akademii Handlu Zagranicznego w strukturze i nazewnictwie wydziałów, przedmiotach wykładanych, programach wykładów i składzie wykładowców. Poprzez nie jesteśmy zakotwiczeni w tradycjach naukowych lwowskiego środowiska akademickiego.

Wrocław był najpóźniej wyzwolonym miastem uniwersyteckim i jednym z bardziej zniszczonych. W maju 1945 r., gdy Wrocław kapitulował, działały już wyższe uczelnie m.in. w Warszawie, Krakowie, Gliwicach, Łodzi, również w Gdańsku.

Już w kwietniu 1945 roku zaczęto w Krakowie organizować przyszłe władze Wrocławia. Powstał komitet, którego zadaniem było „przygotowanie ekipy organizacyjnej dla prezydenta dra Drobnera i załatwienie wszystkich spraw, związanych z praktycznym przeprowadzeniem obsadzenia administracji m. Wrocławia”. Na Uniwersytecie Jagiellońskim sformowano Grupę Naukowo-Kulturalną, która przybyła do Wrocławia 9 i 10 maja 1945 roku, a więc w trzy dni po kapitulacji miasta.

Pierwsza Grupa Naukowo-Kulturalna składała się kilkunastu profesorów, lekarzy i muzealników, dwóch księży (katolickiego i protestanckiego) i kilku przyszłych pracowników administracyjnych. Na czele Grupy stał prof. Stanisław Kulczyński, pełnomocny Delegat Ministra Oświaty, były rektor Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Zadaniem Grupy było zabezpieczenie mienia przedwojennych uczelni i instytutów naukowych Wrocławia.

W tym czasie w Krakowie działała delegatura Grupy, która organizowała następne transporty przyszłych pracowników i studentów wrocławskich uczelni. W krakowskim „Dzienniku Polskim”, zamieszczono apel na wyjazd do Wrocławia architektów, urzędników administracyjnych obeznanych z administracją uniwersytecką.

Profesorowie, asystenci i absolwenci ze Lwowa stanowili - w pionierskim okresie - największą grupę uczonych tworzących kształt polskiej uczelni we Wrocławiu.